Het “nieuwe normaal” een marketing-challenge.

door Marcel Hoes

Hieronder vind je mijn beknopte analyse van wat ik om me heen zag gebeuren in de afgelopen 3 maanden. Voor mij een aanleiding om bedrijven/organisatie te adviseren een marketing mise-en-place uit te voeren.

Naast het feit dat ik als redacteur ben verbonden aan PitchPark.nl, heb ik een eigen marketing adviespraktijk. Mijn bedrijf heet de Kitchen en dat is niet voor niets. Natuurlijk, koken is mijn grootste hobby maar er zit een betere, diepere reden achter.

Mise-en-place

Bij koken begint het allemaal bij de “mise-en-place”. Dit is een steeds weer terugkerend fenomeen. Als de “mise-en-place” goed is wordt het uiteindelijk klaarmaken van de gerechten redelijk simpel. Voor het bedrijven van marketing is dit niet anders. Het succes zit in de voorbereiding. Als de voorbereiding goed is, dan is de executie van de strategie vrij simpel. Ik vertel dit, omdat mijn overtuiging is dat bedrijven/organisaties zich moeten voorbereiden op het “nieuwe normaal”. Dus ook marketing en communicatie moeten weer getoetst worden aan dat nieuwe normaal.

Was de weg van A naar B voor de crisis nog helder, na de crisis kunnen we daar niet zo zeker meer van zijn. De impact van een crisis doet iets met mensen. Alleen al het feit de crisis kritisch maakt zou bedrijven/organisaties moeten aanzetten tot een herijking. Bijvoorbeeld de vraag: ‘is er een verandering zichtbaar in het prioriteitenlijstje van onze klanten en zouden wij dan ook onze diensten en communicatie daarover moeten aanpassen?’

Virus

Vaak hebben ingrijpende gebeurtenissen, zeker als ze zich afspelen op het wereldtoneel, een blijvendé impact op de tijd erna. Oorlogen, terroristische aanslagen, economische crisissen en milieurampen, we hebben er in de moderne tijd veel mee te maken. Sommige verdwijnen snel uit de hoofden van de mensen, andere blijven langere tijd of gaan nooit meer weg. Veel van dit soort gebeurtenissen komen voort uit woede, angst, armoede, egoïsme of een combinatie hiervan. Nu worden wij geconfronteerd met een pandemie.

De vijand is een virus dat zonder aanziens des persoon toeslaat. Dit alles speelt zich af in een tijd van economische voorspoed, relatieve rust op het wereldtoneel waar ruimte is om na te denken over de toekomst. Waar we eindelijk beginnen na te denken over bijvoorbeeld het milieu en de gevolgen van ons eigen handelen. Regeringen die, vanwege de economische voorspoed, echte budgetten beschikbaar stellen en de dialoog aangaan met groepen en deskundigen die niet al te lang geleden moesten demonstreren om spreektijd te krijgen. In casu, een tijd waarin veel mensen in het bovenste gedeelte van de Maslow piramide zitten.

Reactie

En dan opeens worden wij geconfronteerd met een virus dat snel uitgroeit tot een pandemie. Waar onze zeer ontwikkelde medische zorg geen panklare oplossing voor heeft. Regeringen die maatregelen nemen met zeer grote economische en sociale gevolgen. Waar scholen sluiten, de keukentafel het nieuwe kantoor wordt en in onze steeds individualistische wordende maatschappij het sociale verkeer, zoals we het kennen, stil komt te liggen. Vieren en verdriet moet alleen worden ondergaan of op 1,5 meter. Voetbal stopt. Dus 17 miljoen coaches zijn stil. Maar velen vinden direct een nieuwe hobby: Corona-specialist! De meesten gaan overigens fulltime in de huiswerkbegeleiding, puzzelen, in de tuin werken en we ontplooien ons zelf tot sterrenkok.

De verandering

Mensen nemen gelukkig ook de ‘virtuele’ ruimte om creatief en innovatief te gaan denken. Prachtige initiatieven worden ontplooid. Het RIVM is opeens onze slimme kennis en niet alleen maar de vijand van de boeren en de bouw. De zorg, onderwijs, schoonmakers, supermarktpersoneel, hulpverleners, vuilnismannen/vrouwen en post- en pakketbezorgers krijgen eindelijk de waardering die ze verdienen. De Nederlandse regering en het parlement laten zien dat politiek dienend is en moet zijn. Vanwege onze enorme welvaart wordt er een enorm budget vrijgemaakt om zoveel mogelijk mensen aan het werk te houden inclusief de zelfstandigen. Maar niet alles en iedereen wordt hierdoor gered.

Mensen verliezen op dit moment al hun baan, ondernemingen stoppen en zzp‘ers denken terug aan de vastigheid van hun vroegere loopbaan. De corporate wereld denkt na over de wijze waarop wij straks weer aan het werk gaan. Kantoortuin of de “digi-collega”? Het besef dat “lager opgeleid” een misplaatste kwalificatie is die vervangen zou moeten worden door “praktisch opgeleid”. En dit is nog maar het begin. Want er ligt een bonnetje en er zal moet worden afgerekend. Ook dat doen we natuurlijk samen.

Hoe nu verder?

Mijn absolute geloof is dat deze onwerkelijke gebeurtenis niet snel zal worden vergeten. Het tast ons aan in onze onafhankelijkheid en zelfredzaamheid. Het wijst ons op onze kwetsbaarheid. In veel gevallen wordt een baan “willen” weer “moeten”.

Was de trend naar flexibel, met het absolute geloof dat vastigheid een beperking is/was, ook dat zal een discussie worden in de hoofden van mensen. Tijd is daarbij de grootste vijand, maar ook de omvang van de vraag. Velen zullen dus een stapje terug omlaag moeten maken in de Maslow piramide. Leren en ontwikkelen, ook tijdens het werkzame bestaan, zal voorwaardelijk worden. De harde werkelijkheid over de eigen financiële huishouding ten opzichte van de keuzes die wij willen maken zal anders beleefd worden. Bedrijven en organisaties gaan de werkelijke betekenis van “medewerker centrisch denken” sterker voelen. Dat een merkstrategie meer is dan een positionering en imago. Dat klantloyaliteit niet alleen gevoed wordt door product/dienst en operational excellence.

Kortom, een nieuwe mise-en-place is nodig voor de organisatie die klaar wil zijn voor het nieuwe normaal.